Bir ellerin, bir ellerim yeter

Turgut Uyar Göğe Bakalım yazarken Osman Sonant'ta, hayır Yavuz Abi'de ses buluyor. 

Bana da hayranlıkla dinlemek kalıyor.



İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım

Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından

Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından

Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar

Bu evleri atla bu evleri de bunları  da

Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Göğe bakalım


Bu karanlık böyle iyi afferin Tanrıya
Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz

Herkes uyusun bir seni uyutmam birde ben uyumam
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes yokken biz oluruz biz uyumıyalım


Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni bırak göğe bakalım

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım

Tuttukca güçleniyorum kalabalık oluyorum

Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi 

Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim

Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım

Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Dönmiyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
Durma kendini hatırlat 

Durma göğe bakalım