Siz

Siz, siz insanlar!
Kendiniz her şeyden üstün tuttunuz.
Bitkilerden, hayvanlardan, doğadan ...
Daha sonra sınıflandırdınız, adına 'bilim' dedimiz.
İyi, dedik eyvallah. Bildikleri bir şey vardır, cahiliz sonuçta deyip kabullendik.
Daha sonra milletlere, ırklara ayrıldık.
Sanki hepimiz en başından beri aynı soydan değilmişiz gibi.
Bir üstünlük yarışı aldı bizi.
Bakın artık siz değil, biz diyorum.
Bu sisteme, bu düzene karşı çıkamayarak ben de artık sizim, sizdenim.
Seneler öncesinin tarih sayfalarında burun kıvırdığımız köleliği, ırkçılığı baş tacı yaptık.
Evet, evet biz. Biz yaptık.

Ve bir de anladım ki Türk'ü sadece Türk öldürebiliyor. Türk'e en büyük zararı Türk'ten başkası veremiyor. Deyim yerindeyse başımıza öyle bir ödül konmuş ki gölgemiz bile bizi vurmak için tetikte bekliyor.

Sela

Sela dua demekmiş. Yaşananlardan sonra sela okunuyor. Bu sanırım üçüncü, henüz sayamadım.

Hiç darbe görmemiş bizler telefon, televizyon başında korkudan tir tir titrer hale geldik. Darbe görmüş annemse kaçıncı ilacını içti bilemiyorum. Allah sonumuzu hayır etsin.

O kadar karışık bi durumdayız ki herkes kendini kurtarma derdinde. Kolejlerdeki bir iki arkadaşım devlet bastırırsa artık okuyacak okul bulamayaaklarını -ki büyük ihtimalle haklılar- kapalı arkadaşlarımsa darbe olursa dinlerini yaşayamayacakları korkusuyla yüzleştiler.

Kimimizin babası daha iş seyahatinden dönemedi, yoldaydı. Ya bir daha gelemezse diye kalbimiz ağzımıza geldi. Kimisi de Ankara'da, hala haber alamıyoruz.

Hangi görüşü savunacak olsak birine zarar veriyoruz, bizi en çok bu fanatizm, siyaset tutkusu batırıyor.

Ve tekrar söylüyorum ki Allah sonumuzu hayır etsin. Allah'a emanetsiniz.